Nu wil het geval dat hij mij jaren tevoren vroeg waar mijn eega en ik elkaar eigenlijk van kenden. Ik had niet zoveel zin om op de vraag in te gaan en spelde hem op de mouw ‘van de vereniging van…’. Hij had mijn escape iets te serieus genomen en had jarenlang het nieuws verspreid van de ’vereniging van’ als teken van overorganisatie van dit land. Natuurlijk voel ik mij schuldig vanwege deze bijdrage aan de stroom van ‘fakenews’ die dit land teistert.

Ten tweede. Onze kinderen begrepen er niets van. Toen ze oud genoeg waren om op schoolpleinen het gesprek aan te gaan, kwamen ze ouders tegen die niet op dezelfde dag jarig waren. Hoe kon dat? En waren die andere ouders getrouwd? Mocht dat dan zomaar?

Ik moet nog steeds de zucht onderdrukken naar een experiment met een geheel andere maatschappelijke ordening. Geen indeling van mensen in leefstijlen, leeftijden, inkomensklassen, diploma’s of woonwijken, maar op verjaarsdata. Alle ‘gelijkjarigen’ bij elkaar in een classificatie. Zul je zien dat de 9 mei jarigen binnen de kortste keren een hekel krijgen aan de 8- en 10-mei jarigen en gaan pacteren met april en juni-jarigen.

Ten derde. Of je je verjaardag belangrijk vindt, is nogal persoonlijk. Ooit belde ik mijn moeder op om te zeggen dat ik niet op haar verjaardag kwam. De teleurstelling was groot. Ze kalmeerde pas toen ze me liet vertellen waarom ik niet kwam, namelijk vanwege de nulde verjaardag van onze zoon.

Persoonlijk interesseert mijn verjaardag mij maar matig. Ik maak al genoeg feesten mee. Voor mijn eega is dat heel anders. Het paradoxale effect is dat ik op mijn eigen verjaardag in beslag genomen wordt door koffie, taart en bier voor mijn schoonfamilie.

Misschien toch niet zo’n goed idee om gelijkjarigen bij elkaar te houden.