Deze gebruiken zijn echter niets vergeleken bij de cultuurschok die de Nederlandse studentencultuur is. Hoewel misschien tanende, heeft Nederland internationaal gezien nog steeds de reputatie van een liberaal, progressief en inclusief land. Buitenlandse studenten die hier naartoe komen zijn meestal ook met diezelfde termen te beschrijven. De traditionele studentencultuur van het corps is daar echter het tegenovergestelde van: hiërarchisch, conservatief en gesloten. Geen wonder dus dat deze groepen elkaar niet goed kunnen vinden, nog afgezien van de taalbarrière. Aangezien de universitaire introductieweken grotendeels om de studentenverenigingen draaien (zeker in Leiden), is het voor buitenlandse studenten vaak lastig wennen. In 2013 is in Leiden daarom de OWL in het leven geroepen, zodat ook de internationale studenten zich thuis zouden voelen in hun nieuwe stad. Sommige onderdelen van de week zijn hetzelfde als een ‘normale’ Nederlandse introductieweek: een sportdag, een bezoek aan de faculteit, een festival, een kroegentocht. Andere onderdelen zijn wat anders: een spelletjesavond in plaats van een cantus (een combinatie van zingen en heel veel drinken), creatieve workshops in plaats van een voorzittersdebat en een ‘Dutch Day’ in plaats van een ‘Stukosquare’. Andere verschillen zijn de voertaal (Engels), de leeftijd van de studenten (gemiddeld wat ouder, veel masterstudenten) en – zover ik van partnerorganisaties heb vernomen – de algemene sfeer (een stuk rustiger).

Een voorbeeld van een bordje wat een Nederlandse week niet nodig zou hebben: Kun je niet zwemmen? Zwem dan niet!

Leiden is hiermee uniek. De introductieweken voor Nederlandse en internationale studenten zijn alleen hier gesplitst, de andere universiteiten in het land hebben één gemengde introductieweek. De zorg leeft bij sommigen dat de buitenlandse studenten hier niet goed integreren vanwege de gescheiden start. Ik deel die zorg niet. Althans, niet dat de aparte introductieweken daar de reden van zijn – zoals eerder aangegeven, is het eerder een consequentie. Wat mij bijblijft van alle jaren OWL, waarom ik dit al zo lang doe en wil blijven doen, is de enorme dankbaarheid die de studenten voor dit warme welkom in hun nieuwe land tonen. Ik heb mensen gezien die tot tranen geroerd waren omdat de burgemeester ze tijdens het welkomstwoord toesprak, mensen die het bestuur enthousiast komen vertellen hoe geweldig ze het georganiseerd vinden, mensen die eindelijk uit de kast durven te komen, mensen die met deze verhuizing hun levensdroom in vervulling zien gaan.

Met de muziek op de barbecue is het trouwens allemaal goed gekomen. Mijn laptop had de juiste aansluiting en met mijn werktelefoon kon een hotspot voor de wifi geregeld worden. Zo heeft de aanwezigheid van Blaauwberg toch stiekem een bijdrage geleverd aan deze weinig bekende, maar bijzondere week.