Het derde kwartje: buitenschoolse activiteiten voor leerlingen uit de 15% gezinnen met de laagste inkomens. Op dit moment is het inkomens- en opleidingsniveau van de ouders een goede voorspeller van de onderwijskansen (is overigens niet altijd zo geweest). De school kan de achterstand niet alleen repareren. De school heeft daarom ‘bondgenoten’ nodig: para-schoolse acties als sport, cultuur, huiswerkbegeleiding, eten, avondbesteding. De school zou de regie op zich kunnen nemen en maatschappelijke partners in de uitvoering kunnen betrekken. Een sportvereniging kan – bijvoorbeeld – enorm bijdragen aan contextverrijking voor een leerling uit een geïsoleerde omgeving.

En het vierde kwartje: tweede kans- en avondonderwijs voor de ouders uit de laagste 15% inkomensgroepen. Niets is stimulerender dan een lerende omgeving, schoolgebouwen waar ’s avonds het licht brandt. In de jaren 1970 en 1980 was de verwachting dat Nederland een lerende samenleving zou worden. De UNESCO maakte furore met het begrip ‘education permanente’. Maar het enthousiasme  uit die tijd is stilgevallen. Talloze mensen zien na hun initiële opleiding geen schoollokaal meer van binnen. Dat is een gemiste kans. Misschien wel voor iedereen, maar zeker ook voor ouders van de kwetsbare leerlingen. Internationale ervaringen wijzen er op dat het niet eens zo belangrijk is WAT het leeraanbod is. Ook hobbymatige en kunstzinnige activiteiten zijn goed, zolang ze maar structuur en contextverrijking bieden.

De kunst is dat je elk kwartje zo besteedt, dat er een multiplier uitkomt, een effect van een veelvoud van dat kwartje. Als je bijvoorbeeld vve combineert met volwasseneducatie, kun je hele buurten activeren.

Volgende keer nieuwe flitslessen armoedebestrijding.