Uitgelicht: De Leidse Limes
Door Ute Jansen
Op 17 mei hadden we bij Blaauwberg leuk bezoek: de klassen 4 en 5 van het Zuyderzee Lyceum in Emmeloord en hun begeleiders. Ze hadden het over de Limes gehad in de Latijnse les en wilden er graag meer over weten. Dat kwam goed uit – Aart van Bochove gaaf hun een middag college over alles wat je moet weten over de Limes in en om Leiden.
Sinds 2020 is een deel van de voormalige noordgrens van het Romeinse rijk tot Unesco werelderfgoed uitgeroepen. Langs de rivieren in Neder-Germanië (grofweg: van Keulen tot de zee) waren er toen tot wel 22.000 soldaten gelegerd. De infrastructuur moet dus groot zijn geweest. Maar omdat hout het belangrijkste bouwmateriaal was, is het overgrote deel van de infrastructuur vergaan. Langzaam komt er in Leiden de Limes-toerisme op gang, maar er is nog niet echt veel te zien. Daarom wordt er bijgebouwd. Park Matilo in Leiden bijvoorbeeld, is gebouwd op de plek waar het oude Romeinse fort lag. Leiden zelf was er nog helemaal niet. Het huidige Leiden is ontstaan als dijkdorp langs de Rijn, ergens tussen 800 en 900.
Na een wandeling door de stad inclusief een “oversteek” van de Limes bij de Stille Rijn zat een voldane groep in de bus terug naar Emmeloord die de Romeinse verhalen in de Latijnse les nu met heel andere ogen zal bezien.
Het Leidse Limes verhaal dient zich overigens ook aan als brug naar verre landen: in het kader van een introductiedag legde bureau Blaauwberg onlangs een groep nieuw begonnen gemeenteambtenaren in Leiden iets uit over de Limes. En dat de “Leidse Limes” dezelfde structuur en samenhang had als al die duizenden andere kilometers, tot in de woestijn van Syrië toe. Toen bleek er een Syrische vluchteling in de zaal te zitten, die voelde zich onmiddellijk aangehaakt.
Beeld: IndeBuurt Leiden
